Spróbowałem dziś przetłumaczyć na angielski kawałek "Traktatu poetyckiego" Miłosza tak, żeby mi się podobało.
Bo od dawna czytając "Traktat poetycki" Miłosza w angielskim tłumaczeniu Hassa zastanawałem się, dlaczego to angielskie tłumaczenie jest napisane całkiem innym rytmem niż oryginał. W oryginale większość jest, z tego co widzę, jedenastozgłoskowcem, który brzmi tak przyjemnie, rytmicznie. A to angielskie tłumaczenie jest sam nie wiem jak napisane, ja w tym żadnej prawidłowości ani nie widzę, ani nie słyszę. A przecież Hass to doświadczony poeta, więc to nie tak, że przegapił czy nie umiał. No i on przecież z Miłoszem się znał osobiście, więc pewnie pokazywał Miłoszowi to tłumaczenie, i Miłosz mówił "dobrze ci idzie!".
No, w każdym razie mi nie brzmi dobrze to angielskie tłumaczenie, więc dziś spróbowałem zacząć tłumaczyć mój ulubiony fragment, ten o dwudziestoletnich poetach Warszawy, tak, żeby mi się podobało. Brałem przy tym sobie gdzie mi pasowało kawałki z tłumaczenia Hassa, tylko sklejając je tak, żeby rytm był taki, jaki chcę. No i mam: powstało osiem linijek, a każda ma jedenaście sylab, i prawie nigdzie nie są dwie akcentowane sylaby obok siebie. Jak to czytam, to mi się podoba.
Przetłumaczyłem ten fragment:
Dwudziestoletni poeci Warszawy
Nie chcieli wiedzieć, że coś w tym stuleciu
Myślom ulega, nie Dawidom z procą.
Byli jak człowiek na szpitalnej sali,
Który śmiech dzieci i zabawy ptaków
Stara się pojąć raz tylko, ostatni
Zanim nie zamkną się kamienne wrota
I na przymierza z jutrem obojętny
Dba tylko o to, jak być wiernym chwili.
W tłumaczeniu Hassa brzmi to tak:
The twenty-year-old poets of Warsaw
Did not want to know that something in this century
Submits to thought, not to Davids with their slings.
They were like a man in a hospital room
Who, indifferent to pacts with the future,
Wants to be faithful only to the moment,
Wants to possess the laughter of children,
The aerial games of the birds, at least once,
For the last time, before the stone gate closes.
A w moim tłumaczeniu tak:
Poets of Warsaw at the age of twenty
Refused to know that something in their era
Submits to reason, not Davids with their slings.
They were like a man in a hospital room:
Laughter of children, aerial games of birds
Trying to fathom before the stone gate shuts
And indifferent to pacts with the future,
Wants to be faithful only to the moment.
Proszę o opinie, które z tych dwu tłumaczeń bardziej Wam się podoba, kiedy czytać na głos.