2025.05.09 06:31
gęsto połączone wyspy słów wzajemnie się rymujących
Jak już pisałem, mam jsona z rymami wyciągniętymi z różnych polskich utworów rymowanych, od Adama do Zenka, razem 10103 rymy a w nich 22003 słowa. Jak pisałem, można spojrzeć na to jak na graf, w którym słowa są węzłami, a krawędzie to rymy. I można poszukać w takim grafie dużych wysp - tylko niestety wyniki mi się nie podobają, bo co pewien czas znajdzie się poeta, który użyje bardzo nieoczywistego rymu, przez co połączy ze sobą wyspy, które na moje oko wcale ciekawie ze sobą nie pasują.
Dziś spróbowałem inaczej: znaleźć gęsto połączone wyspy. Gęsto połączona wyspa (wymyśliłem sam to określenie) to taki zbiór węzłów, że każdy węzeł ma połączenie z przynajmniej n innymi węzłami tej wyspy (niezła wartość n to na przykład 3). Claude 3.7 twierdzi, że w celu znalezienia takich wysp trzeba usunąć z grafu te węzły, z których wychodzi mniej niż n krawędzi, a potem normalnie poszukać wysp... Hm, jak o tym myślę, to może ma rację, słabo to widzę, ale nie umiem znaleźć kontrprzykładu.
W każdym razie jak poszukałem takich wysp, to okazało się, że n=2 jest za małe (nadal trafiają do wyspy słowa, które chciałbym, żeby nie były w jednej wyspie), ale dla n=3 wyniki są już ciekawe. Największa wyspa to "CIEBIE, BYSTRZEJ, WRE, SIEW, KREW, YAMBAMBE, LESIE, GNIEW, JEJ, AE, ZŁE, MNIE, ŁBIE, DWIE, SERC, NIEBIE, SREBRZYSTSZEJ, WIE, SIĘ, DECH, DESZCZ, WIESZ, DZIEŃ, WIERSZ, MGLE, ZJEŚĆ, ZMIERZCH, DRZEW, MIEĆ, SZKLE, GLEBIE, GDZIEŚ, DNIE, JE, ŻE, ŚPIEW"... e, czyli nic ciekawego, no jasne, że dla rymów męskich w języku polskim jest najwyżej tyle wysp, ile samogłosek, więc wyspy będą duże. Za to pierwsza żeńska wyspa jest już całkiem ciekawa: "MARSZCZYŁ, ZNAKI, SZURSZAWY, BLASZANY, WARSZAWY, JAKI, ZDYSZANY, PTAKI, PRZEMIESZANY, SZARY, ORSZAKI, MATKI, DEPESZAMI, ROZKOSZAMI, KOSZMARY, PATRZY, SZAFY, STARSZY, OBSZARY, ZAWIESZAŁY, MYSZATY, SZARFY, WIERSZAMI, STRUPIESZAŁY, ZMURSZAŁY, SZATYN, OBTARŁSZY, SZAFIR, ZWIOTCZAŁY, KOSZARY" (jeśli interesuje was nienotowane przez wiktionary słowo "szurszawy", to użył go i Aleksander Szymański w "Kiedy jechałem do Krakowa" ("snujące w koło się koszmary, nieludzkie przecież jakieś łzy, a pociąg wyje w deszcz szurszawy, rozpacz rozpaczy – w środku my") i Tuwim w "Kwiatach polskich" ("a szyby dziobie deszcz szurszawy, i pociąg sapie w szumie chmur, i oszalałe widm orszaki podnoszą się ze słotnych pól...")). Swoją drogą, ta wyspa, tylko pozbawiona kilku słów, występuje nawet dla n=22 - i jest to wtedy jedyna żeńska wyspa, i jest to najwyższe n, dla którego znalazłem jakąkolwiek żeńską wyspę.
A na przykład dla n=7 znalazłem taką wyspę: "PŁYNĄ, KINO, DZIEWCZYNĄ, CICIOLLINĄ, WINO, JEDYNĄ, DZIEWCZYNO, PIERZYNĄ, LOMBARDINO, ŚWINIĄ". Kto słucha polskiej muzyki, ten pozna, że ta cała wyspa pochodzi z jednej piosenki Pawła Kukiza.
W ogóle dla wyższych n znajdują się całkiem ładne wyspy. Na przykład dla n=4: "PRZECIE, KWIECIE, LECIE, DZIECIĘ, ŚWIECIE, ŻYCIE, KOBIECIE, ZMIECIE"... e, to też wyspa pochodząca w całości z jednego utworu, "Jestem zmęczony" Żuławskiego. Następnym razem zrobię, że z węzła musi wychodzić przynajmniej n krawędzi pochodzących z różnych utworów. Ale to (nadal n=4): "BOGA, SZEŚCIOOSOBOWA, DROGA, SŁOWA, WROGA, OSOBA, SROGA, TRWOGA" jest już ładne. Rodzina trywialnych rymów ("nie patrz w przepaść, moja droga, tu do serca nachyl skronie: prędko zniknie każda trwoga, gdy w miłości wzrok utonie"), w którą tylko Tuwim wtrącił nietrywialne "sześcioosobowa".
Albo (n=5): "PIERŚCIEŃ, ZAMĘŚCIEM, NIESZCZĘŚCIEM, KLESZCZE, ZŁOWIESZCZE, JESZCZE".
Jeśli ktoś chce pooglądać samemu te wyspy, proszę: dense_rhyme_islands.tar.bz2.
komentarze:
2025.05.09 06:40 P.
Dobrze, zrobiłem wersję, że krawędzie muszą pochodzić z różnych utworów. Może kiedyś opiszę tu na blogu, jakie wyspy wychodzą, bo wychodzą fajne, rzeczywiście rymujące się każdy z każdym i łączące różne utwory ("KOCHANIE, PANIE, STANIE, PRZESTANIE").
powrót na stronę główną
RSS