Wymyśliłem taką historię. Pewien facet opowiada:
(tu zaczyna się opowieść faceta)
	Kiedy byłem mały, dziadek opowiadał mi taką historię:
	(tu zaczyna się opowieść dziadka)
		Kiedy byłem w twoim wieku, odwiedzaliśmy czasem z rodzicami
		stryja. Stryj był emerytowanym marynarzem, w mieszkaniu
		miał różne pamiątki z całego świata. Najbardziej fascynowała
		mnie stojąca na biurku szkatułka oprawiana w muszle. Zawsze
		chciałem do niej zajrzeć, ale stryj tylko się śmiał i mówił, że
		pokaże mi jej zawartość, kiedy będę pełnoletni. Nie mogłem się
		doczekać, kiedy dorosnę i do niej zajrzę. Ale potem była wojna,
		wyjechaliśmy z Warszawy, nie widziałem już stryja. W czterdziestym
		piątym już jako szesnastolatek wróciłem do Warszawy. Poszedłem
		odnaleźć dom stryja - okazało się, że został zburzony podczas Powstania,
		a sam stryj zaginął bez wieści. Chodziłem po ruinach domu, bo 
		chciałem znaleźć szkatułkę stryja, ale nie znalazłem. Pytałem rodziców,
		rodzinę, co było w tej szkatułce, ale nikt jej sobie nie przypominał - widocznie
		tylko dla mnie była czymś ważnym.
	(tu kończy się opowieść dziadka)
	Zawsze fascynowała mnie ta historia. Ciekawiło mnie, co było w tej szkatułce.
	Byłem zły na stryja, że nie pokazał jej zawartości dziadkowi, zanim wybuchła 
	wojna, byłem zły na rodzinę dziadka, że nie zapamiętali, co w niej było.
	Czasem miałem nadzieję, że szkatułka jeszcze się odnajdzie, że leży
	gdzieś w rodzinnych szpargałach na jakimś strychu.
	Potem dziadek zachorował. Kiedy było już wiadomo, że umrze,
	odwiedziłem go w szpitalu. Dziadek powiedział mi:
	(tu zaczyna się wyznanie dziadka)
		Pamiętasz moją opowieść o szkatułce stryja? Muszę ci coś
		powiedzieć. Otóż tej szkatułki nigdy nie było. Wymyśliłem
		tę historię, kiedy byłeś mały, jako zwykły banialuk dla dzieci. 
		Widzę, że ta szkatułka nie daje ci spokoju, dlatego chciałem
		ci o tym powiedzieć zanim umrę.		
	(tu kończy się wyznanie dziadka)
	To mnie dobiło. Dotąd męczyło mnie zastanawianie się, co było w
	szkatułce, ale przynajmniej miałem nadzieję, że jakaś odpowiedź istnieje,
	a tylko ja jej nie znam. Teraz okazało się, że odpowiedzi w ogóle
	nie ma, więc już na pewno nigdy nie dowiem się, co było w wymyślonej
	szkatułce. Czasem tylko zastanawiam się, co dziadek mógł mieć
	na myśli wymyślając tę historię? Co takiego mogłoby być w szkatułce,
	że dziadek mógłby zobaczyć ją dopiero po osiągnięciu pełnoletności?
(tu kończy się opowieść faceta)
A my, drogi czytelniku, jesteśmy w jeszcze gorszej sytuacji. My wiemy, że
nie tylko szkatułka zaginęła i nikt nie pamięta, co w niej było, że nie tylko
okazała się ona wymysłem dziadka - my wiemy, że nawet żadnego dziadka
nie było, a wszystko wymyśliłem ja - więc nie możemy nawet rozważać,
co dziadek mógł mieć na myśli.

RSS